IF I COULD TURN IT BACK!

-ADU BOYS-
August 25, 2009

August 25, 2009..
Whole day kaming nasa galaan, billiard, kumain ng kumain at nanood ng sine. With the thought na ako lang ang kasama nilang babae. And hindi ako gumastos ng kahit sentimos sa lakad naming iyan. Lahat sagot nila, maski na yung tokens na pang-kanta ko. Actually, this event was my most memorable, unforgettable and happiest day that I ever had.

Although alam ko na sa pag-uwi ko, may salubong na sermon galing sa pamilya ko. Pero buong-buo kong tatanggapin yun kasi ang baon ko naman eh saya. Hindi lang saya kkundi kaligayahan kasama ng mga taong itinuturing akong 'prinsesa'

Sobrang na-mi-miss ko ito, dahil alam ko ito na maaari yung huli. Kasi unti-unti na nagkakalamat yung samahan na yan. Na hindi ko alam kung paano muling maibabalik sa dati.
At aminado din ako na may parte ako sa mga dahilan kung bakit nagkaroon ng komplikasyon sa kanila ngayon. Kaya nga ako nalang yung pumiling umiwas para naman muli nilang maibalik yung barkadahang nabuo kahit noong wala pa ako sa buhay nila.

Nakakalungkot man, pero kailangan ko silang iwanan para magsimula ulet. Sana kung bibigyan ako ng tatlong kahilingan, siguro isa sa mga kahilingang iyon eh yung maibalik namin yung dating samahan namin. Yung hindi pa nasisirang samahan. Gusto ko mangyari ulet ito. kung paano kami kasaya na magkakasama. Na-miss ko silang lahat, Kung paano nila ako patawanin, kung paano nila ako itrato, kung paano nila ako pahalakhakin, at kung paano nila ako pahalagahan..

I LOVE THEM~ I LOVE 'ADU BOYS'

-Princess-

I MET ADU BOYS!

This college life, I have a lot of things that I had encounter. First, a different kind of people. Second, their attitudes. And third, how could I transform into a independent person (co'z my family are so strict) but I have never forget my limitations when I was in gimmicks and somewhat "enjoying life outside" HAHA.

But i really miss this...

August 25, 2009.. First time ko manuod ng sine kasama ng mga bagong kaibigan. Mga taga Adamson University sila. They are all boys and so clumsy. I met them in Quantum amusement, Ahm.. Alam ko july 11, 2009 iyon. Nung una, sobrang iwas ako sa kanila bukod sa ang gugulo nila para naisip ko pa na baka bastos silang tao. Kasi sa way nilang magbiruan, but I never heard something bad from them. Ahm, And hindi ko inaasahan na magiging kaibigan ko sila.

Isa sa kanila yung nanliligaw sa akin. Pero hindi yun yung dahilan ko kung bakit ako napalapit sa kanila. Dahil naramdam ko yung comfort ng isang kaibigan sa kanila. Actually, ako nga lang yung nag-iisang girl sa kanila e, Although isinasama ko si Nicole (My classfriend) kapag nagkikita kita kami. But I am the only girl that they considered as their "prinsesa". Nakaka-touch nga nung sabihin nila yun sa mga babaeng nakakausap nila. Prinsesa daw nila ako :))

Nung nakilala ko sila, We were always out, Gimmicks and sometimes playing billiard in SM Manila. Basta, sa twing kasama ko sila.. Laging may bagong karanasan akong nagagawa. At ang saya ko sa twing kasama ko sila! Hindi ako nagugutom kasi hindi nila ako ginugutom.. Hindi rin nila ako hinahayaang umuwi ng mag-isa at kung kinakailangan inihahatid pa nila ako. Wala lang mangyari masama sa akin.

Nasanay ako na sila yung kasama ko palage. Dahil masaya ako, at masaya sila na kasama ako. Sa kanila ko rin naramdaman yung halaga ko. Kung tratuhin nila ako para nga akong 'prinsesa' At para sakin kahit na ganun sila, na kapag nagkakasama sama kami ng buo.. maraming kalokohan at maingay, hindi ako nahihiyang kasama sila, pagtinginan man kami ng tao at pag-isipan nila ako ng anuman dahil sa kasama ko. Wala akong pakialam! Basta masaya kami. Wala kaming pakialam.

Sila yung kaibigan na gusto kong maging panghambang buhay ko din. Bukod sa "DAMAGAN'S"

LOVE KO SILA.. The ADU boys! (Miss ko na sina kuya Richard, Si Bryan, John Paul, Mark, and Mac..)

-Princess-

KE-MALAS MALAS NGA NAMAN SA PAG-IBIG!!

Hindi na nga siguro ako nadala sa dala ng rejection. Well, hindi ako nabasted ah. Hindi ko pa nagawang manligaw sa isang lalaki. Hindi lang naman kasi lalaki ang nare-reject. Maski ang mga kababaihan na nakakaranas din paminsan-minsan ng isang masakit na rejection.

Basically, yung tinatawag na rejection na iyon sa ating mga girls eh yung 'pag-iwas' matapos malaman ng guy yung nararamdaman mo para sa kanya. (Oh, aminin.. nangyari na ito kanino man)
Maski ako ay naranasan ko na ang ganitong uri ng rejection, hindi lang din once. But one the most painful part of my life was about my love one who was avoiding me now. His name is Philip Van Moore B. Rey, Funny speaking pero nagkakilala kami dahil sa pag-aakala kong isa siyang 'gay'.

Until we got a chance to know more each other. And that was my very happy moment with him. You know what, We lunch together and ang nakaka-tense pa doon eh pinakilala ko siya sa Papa ko. But my father was knowing that Philip was my current boyfriend. But I was clearing it up now!
That time, pakiramdam ko may namumuo na sa pagitan namin. Pero pinigilan ko ung sarili ko na mag-assume dahil na rin sa disadvantage nito. Kung pwede ko lang isipin nung mga oras na iyon na maaaring kami na. Siguro kung nagpakailusyunada na ako nun. Pero mas nananaig pa rin sa akin yung maging malinaw yung lahat. Maski nga ako eh naguluhan dahil kung tratuhin namin ang isa't isa, tila mag-on na kami...

Tumatalon yung puso ko sa bawat paglatay ng ngiti sa kanyang mga labi. Dahil aminado ako sa sarili kong mahal na mahal ko siya simula pa lang. Ngunit hindi naglaon ay iniwasan na niya ako sa hindi ko malamang kadahilanan. I was trying to approach him again, para i-clear yung lahat. Pero tila kapalaran yung humahadlang.

Mga agiw-agiw sa aking isipan ang pilit ko itinataboy. Dahil naniniwala pa ako noon na muli naming maibabalik yung nasimulan namin. Pero ramdam ko ang kanyang pag-iwas. Luha ang naging sagot sa laging tanong ng aking isip... Hanggang sa nalaman kong iniiwasan niya ako dahil sa pagkailang sa pagmamahal ko sa kanya.

Hindi pala healthy sa isang puso ang pag-reveal ng isang lihim na damdamin. Dahil maaari lamang itong maging sanhi ng paglayo ng isang puso.

- Maghihintay nalang siguro ako ng tamang panahon ko. Upang sa gayun eh mabigyan naman ng closure yung maiksing relasyong iyon. (relasyon nga ba??)

-Princess-

MAY GANTIMPALA BA?

Nangako akong kakalimutan na kita,
Sa paraang alam kong hindi kana babalik pa,
Ang hirang na pag-ibig sayo'y di pinala,
Sapagkat naniniwala agad ang puso kong tanga,

Inakala anino mo'y hindi na babalik pa,
Dahil ang gulo sa puso ko'y humupa na,
Nagmistulang kalayaan sa kabiguan mapasaakin ka,
Ngunit sa kabila nito ay ang kahangalan pala,

Ikinubli ng sakit at poot ang munting pag-asa,
Samakatwid ang pag-ibig sayo'y di parin nawawala,
Pagrehistro ng mukha mo sa isipan ko'y tila problema,
Sapagkat nadaragdagan ang pagmamahal sayo, Sinta,

Kailan ka kaya maglalaho na parang bula?,
Sa puso at isip ko, kailan kaya?,
Dahil ayoko ng umasang pag-ibig ko'y may gantimpala,
Gantimpalang ikaw at ako ay para sa isa't isa.
***

- Matagal ko na itong ginawa ngunit ngayon ko lang ito naisip na i-post. Aminado akong nagawa ko ito dahil sa isang taong naging malaking parte ng buhay ko! (Philip)

-Princess-

MAHABANG PAMAMAHINGA!

I'm back! Matagal-tagal na din akong hindi nakakabisita sa site kong ito. Bukod kasi sa busy sa studies e.. mahigit isang buwan din kaming walang ginagamit na PC dahil naireformat ito ng hindi man lang naiyos. Well, now I'm back at ang dami kong na-miss na topics na gusto ko sanang i-post dito. Ayan tuloy, hindi na ako makasabay sa agos ng buhay sa labas. Sa labas ng mundo ko!

HAHA. mahabang pamamahinga at pananahimik ang aking ginawa. Sapat na kaya iyon para ngayon naman ay bumangon? Hindi ko nalang i-po-post yung mga topics na nais ko sanang i-post dito dahil hindi na iyon latest. At paniguradong marami na ang nakakaalam nun kung kaya't wala lang sigurong magkaka-interest pa na basahin iyon.

Speaking of 'mahabang pamamahinga'
Kahapon nga pala ay nailibing na si Former President Corazon Aquino. Nakakalungkot man isipin ay kailangan na niyang lisanin ang bansang kanyang inaruga, minahal at pinagsilbihan. Nasaksihan ko ang kanyang pagdaan, humigit-kumulang apat na oras kaming nag-antay sa Ninoy Statue sa kanyang pagdaan. At saksi din ako sa dami ng tao na nagmamahal sa kanya. Dahil umaraw man o bumagyo tuloy pa rin ang mga kababayan natin sa pagsasakripisyo maiparating lang sa ating yumaong presidente ang kanilang suporta at pagmamahal.

Ako man, e kasama na din sa mga taong iyon na nagsakripisyo para lamang maisilayan ang kanyang pagdaan at maiparating sa kanya ang aking suporta.

We love you Tita Cory!

-Princess-