My Pocketbook again

-another one-

***

“Calm down, Pare!” halo ni Gedson kay Jaycee.

“How do I calm down?” ani Jaycee na hindi mapakali sa kakalakad sa buong espasyo ng opisina niya. “Iniiwasan niya ako!” mababakas ang hirap sa tinig nito.

“Baka naman ayaw na niya talaga. Bakit hindi mo nalang siya hayaan.?” Suhestyon ni Gedson.

Tiningnan niya ito ng masama.

“Oh, Pare, ang akin lang ay ang nalalaman ko. Baka hindi talaga kayo para sa isa’t isa. Malay mo baka bukas ay may dumating na mas better.?” Anito.

Huminahon na ito. “Siguro nga..” tugon niya na bumalik sa pagkakaupo ms swivel chair.

Nakahinga ng maluwag si Gedson sa nakikitang kahinahunan ng kaibigan.

“This time, aalisin ko na siya sa isip ko.” Seryosong sabi ni Jaycee. “So, Pare saan ang gimmick natin mamaya?” tanong niya na pinilit ngumiti.

Natawa si Gedson sa tinuran niya. “Saan mo ba gusto?”

“Doon sa lugar na makakapagrelax ako..”

“Edi doon tayo.” Tugon ni Gedson.

Kinagabihan ay nagtungo sila ni Gedson sa isang night bar. Puro malalamyos na tugtog ang pineperform ng grupo ng banda na nasa stage ang naririnig niya. Puro mga tugtugin na gustong gusto ni Precious.

“Ano? Pare, mas relax dito kaysa sa ibang night bar dyan na puro rock ang maririnig mo.” ani Gedson.

Marahan siyang tumango, sabay lagok ng alak. Naiisip na naman niya si Precious dahil sa mga tugtugin na alam niya paborito nitong lahat.

Napatingin si Jaycee sa ibang dako ng bar na iyon. Nakita niya ang ilang kababaihan na nakatingin sa kanya. Halos lahat ay nakangiti at nagpapapansin sa kanya. May isang babaeng kumaway sa kanya. Gumanti din siya ng kaway. Kita ang kilig na pumapaloob sa kilos ng mga babaeng iyon.Pero hindi siya interesado sa mga ito kahit na nga ba sabihin magaganda at sexy ang mga ito. Dahil nasa isang babae lang tumatakbo ang isip niya.

“Oh, Pare, look at the group of girls there. They are staring at you.” Bulong ni Gedson sa kanya.

“I know, but I don’t care.” Diretsong saad niya.

Tinitigan siya ni Gedson. “It’s that you Jaycee?” manghang sabi nito.

“Ano ka ba para kang tanga.” natatawang saad niya.

“Hindi ikaw ang kilala kong Jaycee.” Anito. “Talaga bang binago kana ng nararamdaman mong iyan para kay Precious?”
“Siguro nga.”

Mga ilang sandali pa ay hindi na napigilan ng mga babae ang lumapit sa pwesto nila.

“Can we joined us?” tanong ng isang seksing babae.

“Ah, sure!” pagpayag ni Gedson na hindi man lang kinuha ang pag sang ayon niya.

“Sayo okey, pero baka hindi okey kay Mr. Gwapo.” Ani ng isa pang babae.

“Ha?” aniya. “No. okey lang.” napipilitang pag sang ayon niya.

Nagsiupo na ang lahat ng babae sa bakanteng upuan sa mesa nilang iyon. Kanya kanyang kwentuhan ang mga ito. Pati si Gedson ay nakikikwento na rin sa mga ito ngunit siya lang ang bukod tanging hindi umiimik sa usapan ng mga kasama niya. Wala siyang panahon dahil ang buong atensyon niya sa mga tugtugin na pineperform ng magaling na bandang iyon sa maliit na entabladong iyon ng bar.

“Uy, Pogi bakit ang tahimik mo?” tanong ng isang babae na sinasadyang ibilad ang malaking dibdib nito sa harapan niya.

Umiwas siya ng tingin. “Wala, may iniisip lang ako.” Asiwang tugon niya.

“Gusto mo tanggalin ko yang nasa isip mo.” Kumapit sa kanya ang babae.

Naasiwa siya kaya tinanggal niya ang pagkakakapit nito sa braso niya. “Wag nalang ako, kay Gedson nalang.” Walang ganang saad niya.

“Ha? Bakit ako?” gulat na tanong ni Gedson.

Sumenyas siya sa kaibigan na paalisin na ang mga babaeng iyon.

“Ahm girls if you won’t mind. Can you leave him alone?” mahinahong sabi ni Gedson sa grupo ng mga kababaihan.

Napasimangot ang mga ito.

“Hmmp, bakla naman yata yan eh!” ani ng isang babae. “Halika na nga girls! Umalis na tayo!” sabi pa nito.

Nakahinga siya ng maliwag ng makaalis na ang mga babae.

“Grabe ka pare, tinanggihan mo yung mga yun?” ani Gedson.

Hindi siya umimik.

“Well, ganyan talaga kapag nakahanap na ng katapat.” Anito na tumungga ng alak.

Saktong palabas na sila ng bar ng makasalubong nila si Precious kasama ang dalawang matatalik nitong kaibigan na papasok sa nasabing bar.

Pareho silang nagulat. Ngunit dare-daretso lang si Precious papasok sa loob ng bar. Gustuhin man niyang sundan at habulin ito ngunit naisip na lamang niya na mas tamang manahimik na lamang siya. Siguro ay hindi pa ito ang tamang panahon para magkaayos sila.

Muli siyang naglakad palabas ng bar at tinungo ang parking lot kung saan nakaparada ang kanyang kotse.

Nanibago siya. Bakit hindi siya sinundan o kinulit man lang ni Jaycee sa ganun pagkakataon? Siguro naramdaman na nito ang pagod dahil sa pagbabalewala niya rito.

Ngunit ang isipin iyon ay labis na nagbibigay ng kirot sa puso niya. Naisip niyang madadaya nga ang isip ngunit hindi ang puso.

“Hoy, nakita ninyo yun. Si Jaycee?” nanlalaki ang matang saad ni Sherline.

Kasalukuyan na silang nakaupo at umoorder ng makakain at maiinom.

“Oo, hindi naman kami bulag.” Ani May.

“Ang gwapo parin talaga niya no’h.” anito.

Nanliksi ang mata ni May.

“Ay!” anito na napatingin sa kanya. “I’m sorry..” na napakamot pa sa ulo.

“Okey lang.” aniya na mababakas ang hirap na nadarama.

“Nagtataka lang ako. Bakit parang hindi kanya kinulit man lang o sinundan dito to please you again?” takang tanong ni May.

She shrugged.

“Baka naman napagod na.” ani Sherline.

Hindi siya umimik. Pakiramdam niya ng mga sandaling iyon para siyang nanghihina at tila nawala lahat ng enerhiya niya sa katawan. Para siyang nilalagnat, ganito ba talaga ang epekto ni Jaycee sa kanya?

“Hay. Wag na nga natin pag usapan yung taong iyon. Dahil nandito tayo para magsaya hindi para magmukmok.” Sabi ni May na diniinan pa ang pagkakabanggit sa huling salita.

“Yah, right.” pagsang ayon ni Sherline.

Ang buong magdamag doon ay buong kalungkutan sa kanya. Ni hindi man lang niya na-enjoy ang saya ng gabing iyon. Minsan ay pinipilit na lamang niya ngumiti upang hindi naman siya lumabas na KJ sa mga kaibigan niya. Pero ang totoo niya ay si Jaycee ang laman ng isip niya buong magdamag.

Nakakapanibago nga siya..sabi niya sa sarili. Kaya pala hindi na siya tumatawag. Buong araw na ito ay wala akong natatanggap na tawag mula sa kanya…

Bumuntong hininga siya ng malalim.

“Oh, para saan naman ang buntong hininga na iyan?” napansin pala ni Sherline ang pagbuntong hininga niya.

“Wala..”tipid na sagot niya.

Pagod na pagod siya ng makauwi na sa bahay. Hindi niya alam kung saan siya napagod, eh wala naman siya ginawa magdamag kundi panoorin ang dalawa niya kaibigan sa mga kalokohan nito at ang ubusin ang kanyang oras sa kakaisip kay Jaycee. Ni hindi niya nga naubos ang pagkaing nakahain sa mesa nila dahil pakiramdam niya ay wala siyang gana ng mga sandaling iyon.

She messed up her life.

What do I do? Tanong niya sa sarili niya.