Monday, March 23, 2009

I finally move-on :)

Ganyan nga Princess, move-on. Dahil iyan naman talaga ang nararapat. Ang kalimutan at tuluyang hilumin ang sugat.
***
Well, akala ko noon hindi ko magagawang mag-move-on dahil nga naman sa hinaba-haba ng panahon na patuloy kong tina-trap yung sarili ko maski ang puso ko sa isang bagay na hindi na magiging akin muli kailanman. Madali lang pala tuldukan ang isang bagay at ako lang naman kasi ang nagpapahirap sa isang madali. Siya nga naman.

Napakasarap sa pakiramdam ang kumilos ng walang anumang alinlangan. Kaysarap huminga tulad ng isang malaya. At lalo ng kaysarap damhin ang kalayaan lalo na't nakalabas kana sa madalim na nakaraan.

Iyan na nga ang sinasabi ko, Para akong nakalabas sa isang dark forest. Pero matagal na pala akong nakalabas. At akala ko naka-trap pa rin ako sa loob. Ang lagay e nakapikit ako kaya inakala ko na hindi pa ako nakakalabas. Nagkamali ako sa isiping iyon. Hindi ko lang siya naisip, maging sa salita. Naging pagkakamali ko ang laging sabihin na 'di pa ako move-on' kaya napapanindigan ko tuloy yung salitang iyon. Pero ang totoo, move-on na pala ako noon pa.

And i decided to stay what i'm status now. And my life still work and run without boys in my world.

-Princess-

No comments:

Post a Comment