Halos lahat ay seryosong sa pag-aasikaso ng kani-kanilang mga requirements sa bawat asignatura. Isa na nga ba ako doon na hindi ko pa matapos ang akin pang natitirang gawain.
***
Kanina, sa mainit na klima ng panahon.. Hindi ko mawari ang panunuyot ng aking lalamunan. Ano pa nga bang magagawa ko, e summer na. Wala naman kaming ginawa kundi umupo at titigan ang bawat estudyanteng nagdaraanan sa harapan namin. At syempre... ispatan yung mga "Prince Charming" namin ng bestfriend ko (Yung dalawang lalaki sa nakaraan namin, take note.. magbestfriend din tulad namin). Hanggang ganun na lang naman kami e..ehehe!
Ang tanging naging gawain lang namin e yung pagpapraktis ng graduation songs. Sobrang nakakapagod sa lalamunan. Masakit! Sabayan pa ng init ng araw.
Morning and afternoon yung schedule na ibinigay sa amin in all sections. And this afternoon rehearsal, medyo nakagawa lang naman ako ng bagay na sobrang nakakapagpasaya sa akin. Nakaramdam na rin siguro yung guro na nag-aasist sa amin for the reherasal na alam na amin lahat ng kanta at ang karamihan e hindi na kumakanta. Nagpanukala siya ng solo singing in front of all senior students. She was asking us, who would like to sing. At nagtaas ako ng kamay. (Lakas ng loob). Then after that, Yung prince charming ko e nasa harap nakaupo kung saan nakalagay yung piano. I was so shy, dahil marami rin yung tumili at naghiyawan nung nalaman nilang ako yung kakanta.
Nagbiro pa nga ako, sabi ko pwede po bang kumanta ng nakatalikod sa kanila? And they were laughing out loud. Well, sabi ni Mam (The pianist) Tumayo daw ako sa tabi niya. Para marinig ko yung beat ng piano kasi yung microphone e gagamitin ko. Sobrang akong kinabahan kasi sa harapan niya ako kakanta.
I was looking at him. And he won't look me back. Sa simula pa lang na kumanta ako hindi na niya ako tinapunan ng tingin. Ewan ko lang noong matapos na. Dahil siguro sa nakaraan namin. Pero nakikita ko yung kantayawan ng mga kaibigan niya sa kanya.
Pero masaya pa rin ako, kasi nagawa kong i-share sa kanila yung talento na meron ako. Nung matapos ang aking pagkanta. They were all give me around of applause.
-Princess-
Ang tanging naging gawain lang namin e yung pagpapraktis ng graduation songs. Sobrang nakakapagod sa lalamunan. Masakit! Sabayan pa ng init ng araw.
Morning and afternoon yung schedule na ibinigay sa amin in all sections. And this afternoon rehearsal, medyo nakagawa lang naman ako ng bagay na sobrang nakakapagpasaya sa akin. Nakaramdam na rin siguro yung guro na nag-aasist sa amin for the reherasal na alam na amin lahat ng kanta at ang karamihan e hindi na kumakanta. Nagpanukala siya ng solo singing in front of all senior students. She was asking us, who would like to sing. At nagtaas ako ng kamay. (Lakas ng loob). Then after that, Yung prince charming ko e nasa harap nakaupo kung saan nakalagay yung piano. I was so shy, dahil marami rin yung tumili at naghiyawan nung nalaman nilang ako yung kakanta.
Nagbiro pa nga ako, sabi ko pwede po bang kumanta ng nakatalikod sa kanila? And they were laughing out loud. Well, sabi ni Mam (The pianist) Tumayo daw ako sa tabi niya. Para marinig ko yung beat ng piano kasi yung microphone e gagamitin ko. Sobrang akong kinabahan kasi sa harapan niya ako kakanta.
I was looking at him. And he won't look me back. Sa simula pa lang na kumanta ako hindi na niya ako tinapunan ng tingin. Ewan ko lang noong matapos na. Dahil siguro sa nakaraan namin. Pero nakikita ko yung kantayawan ng mga kaibigan niya sa kanya.
Pero masaya pa rin ako, kasi nagawa kong i-share sa kanila yung talento na meron ako. Nung matapos ang aking pagkanta. They were all give me around of applause.
-Princess-
No comments:
Post a Comment