***
naikwento ko na dito last time yung guy na tinutukoy ko dito. The guy who i mentioned this last 2nd week of march. "my crush". He is Taro George Takasaki.
Hindi ako umaasa na pareho kami ng nararamdaman. Dahil ang isang tulad niya ay tila malabong ma-inlove sa isang tulad ko. He is not intelligent like others, but he still try to make his study well. Gwapo, matangkad, maputi, his face is like a perfect figure of face who painted by the professional painter. At bukod doon maraming babae sa school or out of school ang nahuhumaling sa kanya.
I will not compare myself to his girlfriend and to his past girlfriends. Even i know, na kaya kong makipagsabayan o alam kong kapantay ko sila o higit man. Pero isipin na lang na minahal sila ng lalaking gusto ko. Well, that's life! Hindi lahat ng maganda, maganda sa paningin ng lahat ng tao.
Pero kanina, sobra na. Sobra na siyang gumugulo sa isip ko. Sa simula ng rehearsal hanggang sa matapos. Pagod na pagod na ako that time, dahil sa paulit-ulit na ginagawa namin. But he makes me feel fresh and Good. Moody na kasi ako nun, pero nawala yung topak ko dahil sa kanya. Habang nasa hagdan kami, waiting for the other students to go up. naka-line ko siya sa pila and he told me something na nakapagpakilig sa akin. Sabi niya "Princess, ako ang prince mo ah" at lagi niya sa akin sinasabi yun. Ngingitian niya ako ng pagkatamis-tamis. Then sometimes, didilaan niya ako (Some like, pang-aasar) Tas ngingiti na naman may kasama pang kindat.
Natutunaw ako kapag ginagawa niya yun. And the last time, sa pilahan ulet. He called my name then i smiled at him. Sabi ko ' ikaw yung prinsipe ko' (and he smiled and nodded) tas ngumiti siya at tumango. I wondered, napapagaang niya yung loob ko. Masaya ako na nakikita ko siya lagi.
Alam kong may limitasyon akong dapat sundin. Hindi ko naman nakakalimutan yung mga reminders sa akin. Hanggang ganun lang naman ako sa ngayon. Hanggang crush lang muna ako at hindi pa pwede magboyfriend.
Malapit na kaming magtapos. Maikli na rin yung panahon na magkikita kami. Iibigin ko nalang siya ng hindi niya nalalaman.
-Princess-
Hindi ako umaasa na pareho kami ng nararamdaman. Dahil ang isang tulad niya ay tila malabong ma-inlove sa isang tulad ko. He is not intelligent like others, but he still try to make his study well. Gwapo, matangkad, maputi, his face is like a perfect figure of face who painted by the professional painter. At bukod doon maraming babae sa school or out of school ang nahuhumaling sa kanya.
I will not compare myself to his girlfriend and to his past girlfriends. Even i know, na kaya kong makipagsabayan o alam kong kapantay ko sila o higit man. Pero isipin na lang na minahal sila ng lalaking gusto ko. Well, that's life! Hindi lahat ng maganda, maganda sa paningin ng lahat ng tao.
Pero kanina, sobra na. Sobra na siyang gumugulo sa isip ko. Sa simula ng rehearsal hanggang sa matapos. Pagod na pagod na ako that time, dahil sa paulit-ulit na ginagawa namin. But he makes me feel fresh and Good. Moody na kasi ako nun, pero nawala yung topak ko dahil sa kanya. Habang nasa hagdan kami, waiting for the other students to go up. naka-line ko siya sa pila and he told me something na nakapagpakilig sa akin. Sabi niya "Princess, ako ang prince mo ah" at lagi niya sa akin sinasabi yun. Ngingitian niya ako ng pagkatamis-tamis. Then sometimes, didilaan niya ako (Some like, pang-aasar) Tas ngingiti na naman may kasama pang kindat.
Natutunaw ako kapag ginagawa niya yun. And the last time, sa pilahan ulet. He called my name then i smiled at him. Sabi ko ' ikaw yung prinsipe ko' (and he smiled and nodded) tas ngumiti siya at tumango. I wondered, napapagaang niya yung loob ko. Masaya ako na nakikita ko siya lagi.
Alam kong may limitasyon akong dapat sundin. Hindi ko naman nakakalimutan yung mga reminders sa akin. Hanggang ganun lang naman ako sa ngayon. Hanggang crush lang muna ako at hindi pa pwede magboyfriend.
Malapit na kaming magtapos. Maikli na rin yung panahon na magkikita kami. Iibigin ko nalang siya ng hindi niya nalalaman.
-Princess-
No comments:
Post a Comment